Η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται στη δεινή θέση να πρέπει να διαχειριστεί το πρόγραμμα των βάρβαρων επιθέσεων στην εργατική τάξη και τη νεολαία σε συνθήκες όπου και η κρίση του συστήματος εντείνεται και η εργατική τάξη και η νεολαία γενικεύουν τις πολιτικές εμπειρίες και τους αγώνες τους. Το 2012 η κυβέρνηση Παπαδήμου, που είχε συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την στήριξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ τσακίστηκε από ένα δυνατό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση.
Ούτε η καταστολή και η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας λειτουργεί σταθεροποιητικά για την ΝΔ. Η εκστρατεία του «νόμου και της τάξης» που ήταν η ιδεολογική σημαία της ενάντια στην Αριστερά, κουρελιάζεται στα μάτια της πλειοψηφίας των εργαζόμενων με τη μπόχα του «βαθέως κράτους» της ΕΥΠ και της ΕΛ.ΑΣ, των «επισυνδέσεων» και των διαδρομών τους μέχρι το πρωθυπουργικό γραφείο, να φτάνει παντού. Γι’ αυτό οι νόμοι του Χρυσοχοΐδη δέχονται απανωτά χαστούκια, η απόπειρα της Κεραμέως να βάλει την πανεπιστημιακή αστυνομία πάει από αναβολή σε αναβολή.
Υπάρχουν χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές που παλεύουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της ΝΔ και ψάχνουν για εναλλακτική πέρα από τα όρια μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης». Που έχουν την εμπειρία της υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ και σαν κυβέρνηση και σαν αντιπολίτευση στις πιέσεις της κυρίαρχης τάξης στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος. Που δεν καλύπτονται από το ΚΚΕ που παρά τις κριτικές από τα αριστερά αρνείται την ενότητα δράσης και της κλιμάκωσης των αγώνων.
Είναι ο κόσμος που πρωτοστατεί στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, που συμμετέχει, στηρίζει και πλαισιώνει τις ενωτικές προσπάθειες της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και τις δυναμώνει, όπως είδαμε στις εκλογές στα συνδικάτα στα νοσοκομεία και στην εκπαίδευση, στην επιτυχία των ΕΑΑΚ στις φοιτητικές εκλογές, αλλά και στη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος, στις κινητοποιήσεις ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις για την απελευθέρωση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ.
Είναι ο κόσμος που δεν θέλει να αφήσει την πάλη για τη δημοκρατία και τα δικαιώματά μας στο επίπεδο των κοινοβουλευτικών διακηρύξεων, αλλά να τα υπερασπίσει στο δρόμο, στο χώρο δουλειάς, ανοίγοντας παράλληλα το ερώτημα «ποιοι αποφασίζουν» για όλες τις πτυχές της ζωής της πλειοψηφίας. Που αγκάλιασε την πρωτοβουλία 16 οργανώσεων της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς για κοινή διαδήλωση στις 25 Αυγούστου ενάντια στις υποκλοπές.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να κάνει μια ριζική στροφή για να επιδράσει σε όλο αυτόν τον κόσμο. Να πάρει ενωτικές πρωτοβουλίες και να απευθυνθεί στο δυναμικό της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς, για την συνεργασία σε όλες τις μάχες και τις εκλογές.
Στόχος μιας τέτοιας συνεργασίας δεν μπορεί να είναι η περιχαράκωση μιας μειοψηφίας του «χώρου», αλλά το άνοιγμα, η διεύρυνση και ενίσχυση του ρεύματος που στηρίζει πολιτικά τους αγώνες του σήμερα και βάζει στόχο να συγκροτήσει δυνατή αριστερή αντιπολίτευση ενάντια σε όποιο κυβερνητικό διαχειριστή του ελληνικού καπιταλισμού προκύψει μετά τις εκλογές.
Το καλοκαίρι μπροστά στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών καταθέσαμε πρόταση στα στην ΚΣΕ και στο ΠΣΟ για συνεργασία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Η πλειοψηφία των οργάνων απέρριψε αυτή την πρόταση, υποτιμώντας την πολιτική δυναμική που μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια συνεργασία πατώντας πάνω στη σημερινή ριζοσπαστικοποίηση πλατιών στρωμάτων εργαζόμενων και νεολαίας. Σαν ΣΕΚ πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σύσκεψη με αντικείμενο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για μια τέτοια ενωτική παρέμβαση στις μάχες και στις εκλογές. Η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων στάθηκε θετικά απέναντι σε αυτή την προοπτική.
Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Η ανάληψη μιας τέτοιας πολιτικής πρωτοβουλίας είναι κομβικό στοιχείο στη στροφή που χρειάζεται να κάνει το μέτωπό μας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει αυτή την ευκαιρία. Αντίθετα, χρειάζεται να συμμετέχει με όλες τις δυνάμεις της, να πρωταγωνιστήσει, στην προσπάθεια για ενωτικό κατέβασμα του χώρου της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη μάχη των επερχόμενων εκλογών.
Οι βασικές αιχμές μιας τέτοιας παρέμβασης διαμορφώνονται ήδη στους αγώνες και τις πολιτικές εμπειρίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
- Η απάντηση στην ακρίβεια και τη φτώχεια είναι τα σωματεία και οι απεργίες μας, η πάλη για συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις πολύ πάνω από τον πληθωρισμό, για να στείλουμε στα σκουπίδια το νόμο Χατζηδάκη και όλες τις αντεργατικές επιθέσεις. Με απεργίες απαντάμε στις ιδιωτικοποιήσεις, επιβάλλουμε μαζικές προσλήψεις και μονιμοποιήσεις στη δημόσια Υγεία, Παιδεία, Δήμους, σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες.
- Η διαγραφή του χρέους είναι η απάντηση στο σφαγείο των περικοπών και της φτώχειας που ήδη εφαρμόζονται και θα ενταθούν στο όνομα δημοσιονομικού πλεονάσματος το επόμενο διάστημα. Ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού.
- Οι κρατικοποιήσεις των τραπεζών και όλων των βασικών επιχειρήσεων, όπως της ενέργειας, της υγείας, των μεταφορών, χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά και με εργατικό έλεγχο, είναι η απάντηση στο καταστροφικό χάος της «ελεύθερης αγοράς» και τα σκάνδαλα των κερδοσκόπων.
- Η πάλη για τη δημοκρατία, για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και της συλλογικής του δύναμης. Η ΕΥΠ δεν μεταρρυθμίζεται, πρέπει να διαλυθεί. Αφοπλισμός της ΕΛ.ΑΣ, κατάργηση των ΜΑΤ και όλων των «ειδικών» κατασταλτικών υπηρεσιών της. Οι αγώνες των εργαζόμενων που συγκρούονται με τις επιλογές των καπιταλιστών και της κυβέρνησης, φέρνουν στην ημερήσια διάταξη το ερώτημα «ποιοι αποφασίζουν» για την Παιδεία, την Υγεία, όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Φέρνουν την πάλη για τη δημοκρατία στα «άβατα» των χώρων δουλειάς.
- Απέναντι στην ρατσιστική εκστρατεία της κυβέρνησης που ανοίγει το δρόμο στους φασίστες να ανασυνταχθούν, παλεύουμε για σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, νομιμοποίηση των μεταναστών, να σαπίσουν στη φυλακή οι ναζί της Χρυσής Αυγής με ακόμα μεγαλύτερες ποινές στη νέα δίκη που διεξάγεται στο Εφετείο.
- Ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας στην Ουκρανία και το βάθεμα της εμπλοκής στον πόλεμο, παλεύουμε ενάντια στην κούρσα των εξοπλισμών, για να κλείσουν οι βάσεις και για έξοδο από την πολεμική συμμαχία του ΝΑΤΟ. Ενάντια στους ανταγωνισμούς για τις ΑΟΖ και τις εξορύξεις που καταστρέφουν το περιβάλλον, λέμε ότι οι εργατικές τάξεις σε Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Κοινός είναι ο εχθρός, οι άρχουσες τάξεις και ο ιμπεριαλισμός.
- Η κυβέρνηση χύνει υποκριτικά δάκρυα για τις γυναίκες του Ιράν που ξεσηκώνονται μαζί με τους εργάτες και τους φτωχούς ενάντια στο καθεστώς, αλλά την ίδια στιγμή προωθεί την ατζέντα του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» εδώ, με σεξιστικές εκστρατείες ενάντια στο δικαίωμα στην έκτρωση. Θέλει τις γυναίκες «παιδομηχανές του έθνους». Γι’ αυτό η πάλη ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης είναι κεντρικό μέτωπο πάλης της επόμενης περιόδου. Παλεύουμε ενάντια στη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών που φορτώνει τα βάρη της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης στις πλάτες των γυναικών. Για την εργατική τάξη τα αιτήματα για πιο γρήγορη συνταξιοδότηση, δωρεάν παιδικούς σταθμούς, δημόσια γηροκομεία κλπ, είναι αιτήματα που αφορούν το σύνολό της, υπόθεση των συνδικάτων και των αγώνων τους. Η διεκδίκηση για ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις, δένεται με την πάλη ενάντια στη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών.
- Το εργατικό κίνημα μπορεί να παίξει πρωτοπόρο ρόλο στην απόκρουση της λεηλασίας των ελεύθερων χώρων από τους κερδοσκόπους γης και ακινήτων, στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Η προοπτική αυτών των αγώνων δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνη της συνολικής σύγκρουσης και ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, το πέρασμα του ελέγχου της οικονομίας στα χέρια του κόσμου της δουλειάς που παράγει τον πλούτο.
Το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ανάγκη να συζητήσει οργανωμένα και συντροφικά και να πάρει αποφάσεις δημοκρατικά για τις βασικές επιλογές του μετώπου.
Η προηγούμενη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε τον Μάρτη του 2018, δηλαδή πριν 4,5 χρόνια. Η σημερινή ΚΣΕ και ΠΣΟ έχουν εξαντλήσει από καιρό την εντολή τους. Η διολίσθηση σε διαδοχικές αναβολές είναι μέγιστο πολιτικό πρόβλημα.
Υπάρχει μόνος ένας τρόπος να προχωρήσει αυτή η απαραίτητη διαδικασία. Η προκήρυξη της 5ης Συνδιάσκεψης και η έναρξη με συγκροτημένο τρόπο (Σχέδια Θέσεων) του διαλόγου στο εσωτερικό μας, ο οποίος θα καταλήξει και στην εκλογή αντιπροσώπων για το ανώτατο σώμα που είναι η Συνδιάσκεψη. Δεν υπάρχουν υποκατάστατα για αυτή τη διαδικασία.
ergatiki.gr No 1544, 26/10/22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου