Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019

Τι προτείνει και γιατί πρέπει να στηριχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ


Του Παναγιώτη Μαυροειδή, υποψήφιου με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ανατολική Αττική. Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα ομιλίας στην προεκλογική συγκέντρωση στο Ηράκλειο Κρήτης στις 3 Ιούλη 2019

Το προγραμματικό πολιτικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, αποτελεί απάντηση σε διαφορετικό ερώτημα από αυτό που θέτουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα.

Άλλοι συζητούν και προτείνουν πως θα μειωθεί ο φόρος των επιχειρηματιών και πως θα αυξηθεί γενικά η ελευθερία του κεφαλαίου, ενάντια στα «δεσμά» των εργατικών δικαιωμάτων ή/και των περιβαλλοντικών και άλλων αναγκαίων ορίων και όρων.

Εμείς έχουμε στόχους και πρόγραμμα που βάζουν μπροστά τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές κοινωνικές ανάγκες.


Η δεύτερη αφετηρία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ότι το πρόγραμμά της κινείται σε κατεύθυνση άρνησης και ρήξης με το προκαθορισμένο πλαίσιο από τις αστικές δυνάμεις ως το 2060 που αποτελεί θηλιά για το λαό. Μιλάμε για το πλαίσιο της ΕΕ, του χρέους, της επιτροπείας, του ΝΑΤΟ, της πολεμικής εκστρατείας για τις ΑΟΖ, αλλά και γενικά για το πλαίσιο της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δε θεωρούμε πως μπορούν να είναι και οι δύο τσέπες γεμάτες. Για να ζήσει ο λαός, οι νέοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενος, πρέπει να χάσει πλούτο, δύναμη και τελικά την εξουσία το κεφάλαιο.

Το τρίτο στοιχείο της δική μας απάντηση, είναι ότι τα περί ρήξης ή/και ανατροπής, αποτελούν ανέξοδη φλυαρία και δημαγωγία, αν ταυτόχρονα δεν προβάλλεται ρητά ότι ρήξη με συμφωνία και άδεια δεν υπάρχει! Δε φεύγουν από το σβέρκο του λαού, οι δυνάστες του λαού, εγχώριοι ή ευρωπαϊκοί ή αμερικανοΝΑΤΟϊκοί, αν δεν τους ρίξει, αν δεν τους ανατρέψει ο λαός. Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» (Τσίπρας) ή της «υπεύθυνης ανυπακοής» (Βαρουφάκης) που έσκασε στα κεφάλια μας, πρέπει να την πετάξουμε στα σκουπίδια.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα 10 χρόνια της ύπαρξής της, ήταν πάντα η πιο μαχητική δύναμη των κοινωνικών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι το βάθρο της δράσης μας, είναι το πεδίο της δικής μας απάντησης.

Γνωρίζουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δρα σε ένα δυσμενές περιβάλλον για την αριστερά.

Η μεγάλη ζημιά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο ότι αντί να καταργήσει, πρόσθεσε Μνημόνια.

Είναι και το ότι συγκυβερνώντας με την ακροδεξιά, εξοικείωσε τον κόσμο με τη ρητορική της και την ίδια την επιστροφή της δεξιάς σε ακροδεξιά εκδοχή.

Είναι επίσης, το γεγονός ότι, εφαρμόζοντας μνημονιακή αλλά και απροκάλυπτα φιλοΝΑΤΟϊκή και φιλοαμερικανική πολιτική, «δικαίωσε» τη λογική του «δεν υπάρχει εναλλακτική», ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στην ΝΔ.

«Βουλώστε το τώρα, σκύψτε, ξεχάστε τα πειράματα!».

Αυτό λέει στην ουσία η ΝΔ αλλά και ο κάθε εργοδότης, μα και τα επιτελεία της ΕΕ, επιχειρώντας να μπλοκάρουν την κοινωνική οργή και να αποτρέψουν την εκδήλωσή της.

Αυτή η ζημιά στο ζήτημα της δράσης του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς, δεν αποτελεί πρόβλημα στενά για την αριστερά.

Ας δούμε που οδηγούνται τα πράγματα αν δεν αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, φέρνοντας στο νου 5 μεγάλα κοινωνικά ζητήματα.

Ζήτημα πρώτο: το ζήτημα της δουλειάς, της εργασίας. Τι μας λένε: «οι μισοί άνεργοι ή περιφερόμενοι σε δουλειές του ποδαριού και οι μισοί δουλοπάροικοι με άθλιες εργασιακές σχέσεις. Αλλιώς, δρόμο για την ξενιτιά…».

Ζήτημα δεύτερο: Μόρφωση. Θεωρούν δεδομένο πως δεν είναι για όλους ή/και ότι πρέπει να είναι επί πληρωμή.

Ζήτημα τρίτο: Δημοκρατία. Μα ποια δημοκρατία αλήθειας Με όλα προκαθορισμένα σε ότι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική ως το 2060 στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού συμφώνου; Στην καλύτερη των περιπτώσεων δημοκρατία για το αστικό πολιτικό σύστημα είναι η υποχρέωση του κόσμου να επικυρώνει ότι αποφασίζουν μαζί με τους καπιταλιστές και την ΕΕ.

Ζήτημα τέταρτο: Ειρήνη. Είναι σε μεγάλο κίνδυνο, στο φόντο του σιγονταρίσματος του εθνικισμού, δυστυχώς και από δυνάμεις της αριστεράς, με τις σημαίες της νέας μεγάλης ιδέες που είναι η εξόρυξη των υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ της οικολογικής καταστροφής, διακινδυνεύοντας ακόμη και πολεμικά επεισόδια μέσω της συμμαχίας θανάτου της Ελλάδας με ΗΠΑ, το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου.

Ζήτημα πέμπτο: Περιβάλλον και οικολογία. Δηλαδή τι κάνουμε για το μέλλον μας… Τι κάνουν αυτοί; Χωρίζουν τις διεθνείς θάλασσες σε οικόπεδα, επιχειρείται μια επιθετική καπιταλιστική ανάπτυξη και ληστεία, βαδίζοντας προς ένα νέο αιώνα οικονομίας των ορυκτών καυσίμων τη στιγμή που βιώνουμε ήδη με τραγικό τρόπο τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής από αυτού του τύπου την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Για μας το ερώτημα δεν είναι ποιος θα διαχειριστεί την αντιδραστική αντεργατική πολιτική.

Ούτε ποιος θα επιδοθεί στο έργο του ελέγχου της λαϊκής οργής που θα ξεσπάσει, θέλουν δεν θέλουν. Είναι αδύνατο να το καταφέρουν, παρά την ήττα και την υποχώρηση του κινήματος. Εκρήξεις τύπου Κίτρινων Γιλέκων είναι μπροστά μας.

Εμείς πασχίζουμε για να δυναμώσει η αριστερά που θα ξεσηκώσει τον κόσμο, αλλά και θα δώσει πολιτικό χρώμα στον ξεσηκωμό σε ριζοσπαστική, αντικυβερνητική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Που θα έχει το θάρρος να πει τα σύγχρονα ΟΧΙ, αλλά και να θέσει τα προτάγματα για μια άλλη πορεία έξω από την ΕΕ και σε ένα αντικαπιταλιστικό δρόμο με σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Μια αριστερά που θα στηρίξει την ανάγκη του κόσμου να αμυνθεί μαχητικά στις νέες επιθέσεις αλλά και θα τροφοδοτεί με τα πολιτικά καύσιμα μιας νέας αντεπίθεσης που θα επιβάλει ουσιαστικές καταχτήσεις στη ζωή μας, κόντρα στην αναξιοπρέπεια των επιδομάτων και της λογικής μειωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και έδωσε δώρο στη ΝΔ.

Στρατεύουμε παράλληλα δυνάμεις πάνω σε κομβικούς πολιτικούς στόχους αλλά και το συνολικό στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, ενταγμένους σε μια σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε απέναντι στο ΤΙΝΑ (”Δεν υπάρχει εναλλακτική”) του αστικού στρατοπέδου. Με τη δική μας εναλλακτική για ένα νέο κόσμο απαλλαγμένο από εκμετάλλευση, καταπίεση και πολέμους, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη σε όλο τον κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: